Ο καταθλιπτικός ασθενής δεν είναι ένας άνθρωπος που ενδεχομένως το περιβάλλον μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει, ή αν θέλουμε να είμαστε και πιο ρεαλιστές που αρνείται, να εντοπίσει. Πλην κάποιων συγκεκριμένων μορφών κατάθλιψης που αποτελούν και τις πιο σοβαρές και η κλινική εικόνα είναι πολύ βαριά και ξεκάθαρη όπως η μείζονα
καταθλιπτική διαταραχή, η διπολική διαταραχή Ι και ΙΙ κ.ά., τα σημάδια που θα περιγράψουμε σήμερα αποτελούν ενδείξεις κατάθλιψης και χρήζουν ιδιαίτερης σημασίας. Το κείμενο αυτό έχει σα στόχο την ενημέρωση όλων διότι τις περισσότερες φορές ο καταθλιπτικός ασθενής δε θα ζητήσει βοήθεια μιας και θεωρεί την προσωπική εξαθλίωση αυτονόητη, δίκαιη και δυστυχώς μη αναστρέψιμη. Έτσι αν ξέρουμε τι να παρατηρήσουμε ίσως να μπορέσουμε να σώσουμε έναν άνθρωπο ακόμα και από την αυτοκτονία.
Ξεκινώντας από τα συναισθήματα των ανθρώπων που βιώνουν κατάθλιψη θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε πρωταρχικά την ανεξήγητη θλίψη τους και την απόγνωση που τους περικυκλώνει τόσο στις σκέψεις τους όσο και στην κινητοποίηση τους για την καθημερινή λειτουργικότητα. Μιλώντας μαζί τους στο γραφείο μου αυτοί οι άνθρωποι ξεδιπλώνουν τον ψυχικό τους πόνο μέσα από το πολλές φορές βουβό τους κλάμα ή μπορεί να ξεσπούν σε ατελείωτο σπαρακτικό κλάψιμο. Με τα μάτια τους κατακόκκινα δεν ξέρουν από πού να πιαστούν για να κάνουν έστω και μια θετική σκέψη. Η αίσθηση τους είναι ότι παρόλο που μπορεί να βρίσκονται σε ένα ζεστό οικογενειακό ή και ακόμα επαγγελματικό περιβάλλον δεν μπορούν να ψηλαφίσουν και να εξαργυρώσουν αυτή την τρυφερότητα σε θετική ενέργεια για αυτούς. Το εσωτερικό κενό τους κυριεύει και τους εγκλωβίζει στην ακινητοποίηση.
Ένα από τα πιο συχνά και χαρακτηριστικά συμπτώματα της κατάθλιψης, είναι η διαταραχές του ύπνου που αποτελούν βασικό σύμπτωμα για τη διάγνωση της.